Rinus, bedankt!

Elke dinsdagavond na de warme hap maak ik me op om naar de Lantearne te gaan voor een altijd gezellig avondje bridge. “En winne, hè”, seit myn Anne dan altyd… jahaaaa….

In 2005 zat ik in de wachtkamer bij fysiotherapie toen ik ineens de flyer “Start cursus bridge” zag. Yes, dat wil ik! Weet die eerste lesavond in de achterzaal bij café Kromme Knillis nog goed. Toch wel spannend. Kan ik dit wel, en wat voor ouwe knakkers (ik 54) komen er allemaal op zo’n cursus af? Bridge heeft toch wat een stoffig imago en ik schatte dat de gemiddelde leeftijd hoog zou liggen. Nou, dat bleek gelukkig mee te vallen. Ja, ouwe knakkers waren erbij, maar ook leeftijdsgenoten en zelfs nog een aantal die jonger waren dan ik.

Onze leraar Rinus wist ons die eerste avond gelijk enthousiast te maken en ook hielp het dat er assistentie vanuit de club was, ik herinner me twee mannen die hielpen: Jan en Kees. Maar wat misschien wel het allerbelangrijkste was van die eerste lesavond (en alle cursusavonden daarna) was de nazit: aanschuiven aan de bar en even napraten, niet over bridge maar gewoon, gezellig … nimme we der noch ien…?
Hoeveel mensen uiteindelijk de cursus hebben afgemaakt en hoeveel er bij onze club zijn gebleven weet ik niet, maar dat die lesavonden bij mij de liefde voor bridge hebben bijgebracht is wel zeker. Een jaar na de cursus waagden Anneke, Griet en ik de stap; we gingen bij de club spelen. Wat waren we zenuwachtig, maar oh, wat was het leuk. En dan de toernooien waar Anneke en ik aan mee gingen doen, wat een spanning. Het kostte me soms moeite om de scorebriefjes (kastjes waren er nog lang niet altijd) in te vullen, zo trilden mijn handen!

Maar we gingen dapper voorwaarts en zowaar belandden we op een gegeven moment in de A-lijn en warempel werden we vorig jaar, wel niet met z’n tweeën, maar met z’n drieën, Geke erbij, clubkampioen. Anneke en ik zeggen weleens tegen elkaar: zonder Rinus waren we nooit zover gekomen!En ja, dan kom ik elke dinsdagavond weer thuis en dan komt steevast de vraag: ”en.. hast wûn..?” We weten allemaal dat de bergen soms hoog zijn, maar dat de dalen ook heel diep kunnen zijn!

Foke.